01. Amplituda

Miara wielkości sygnału. Stosowane są różne metryki, w tym międzyszczytowa (P-P) i średnia kwadratowa (RMS). P-P jest miarą wielkości sygnału mierzoną od szczytu do doliny. RMS jest miarą energii sygnału. Dla czystych fal sinusoidalnych istnieje stały stosunek pomiędzy pomiarami P-P i RMS (2.8). W przypadku innych próbek (kwadratowa, trójkątna, podobna do EEG) stosunek będzie się różnił w zależności od kształtu fali. Amplituda EEG jest zwykle wyrażana w mikrowoltach.  

02. Chlorek srebra 

AgCl, materiał często używany w czujnikach EEG lub podobnych, szczególnie przydatny do rejestracji z niskim poziomem szumów i/lub SCP lub DC.

03. Częstotliwość  

Wielkość fizyczna określająca liczbę cykli zjawiska okresowego występujących w jednostce czasu. W układzie SI jednostką częstotliwości jest herc [Hz]. Częstotliwość 1 herca odpowiada występowaniu jednego zdarzenia (cyklu) w ciągu 1 sekundy.

04. EEG 

Elektroencefalogram – Zapis aktywności elektrycznej mózgu mierzony na skórze głowy przy użyciu wzmacniaczy o dużym wzmocnieniu.

05. Elektroda

Metalowe urządzenie służące do utworzenia połączenia ze skórą głowy lub ciała w celu pomiaru potencjału elektrycznego.

06. Elektrolit 

Żel lub płyn służący do umożliwienia pomiaru potencjału elektrycznego z powierzchni ciała za pomocą metalowego urządzenia. W rzeczywistości elektrolit przewodzi sygnał elektryczny z powierzchni skóry na powierzchnię elektrody.

07.  Faza

Miara czasowej zależności między dwoma sygnałami. Odzwierciedla szybkość wymiany informacji między dwoma miejscami lub między dwoma a trzecim (lub więcej) miejscem. O dwóch sygnałach sinusoidalnych mówi się, że są w fazie (mają zerową różnicę faz), gdy ich wartości szczytowe i doliny są wyrównane w czasie. Faza jest zwykle mierzona w stopniach, w zakresie od 0 stopni (w fazie) do 180 stopni (poza fazą).

08. Kanał i jego rodzaje

Pojedynczy kanał EEG jest zapisem przebiegu w trybie bipolarnym lub monopolarnym. Do jednego kanału rejestracji potrzebna jest elektroda aktywna, elektroda odniesienia i neutralna. Do dwóch kanałów rejestracji potrzebne są dwie aktywne elektrody, dwie referencje (można użyć tego samego odniesienia dla obu kanałów) i kanał neutralny.

Kanał Bipolarny  – pomiar EEG dokonywany między dwoma (zwykle 10-20) lokalizacjami na skórze głowy, przeznaczony do pomiaru aktywności mózgu w obszarach w pobliżu i między tymi dwoma lokalizacjami.

Elektroda aktywna – jedna z dwóch elektrod w pomiarze różnicowym. Generalnie na głowie jest to lokalizacja, w której jesteś zainteresowany pomiarem i treningiem.

Elektroda referencyjna – jedna z dwóch elektrod w pomiarze różnicowym. Najczęściej ucho lub połączone uszy w pomiarach monopolarnych lub miejsce na głowie w pomiarach bipolarnych.

Elektroda neutralna –

09. Koherencja

Miara tego, jak podobne są pod względem częstotliwości dwa sygnały. Odzwierciedla ilość informacji wymienianych między (lub wspólnymi) dwoma stronami lub między dwoma stronami a trzecią (lub więcej) stroną. Jest to obliczane jako współczynnik korelacji między kanałami i waha się od 0 do 1,0 lub od 0 do 100%. Trening koherencji jest ważny, ponieważ umożliwia wykorzystanie neurofeedbacku do trenowania stopnia sprzężenia lub połączenia między lokalizacjami mózgu, tak jak mózg funkcjonuje.

10. Kora 

Najbardziej zewnętrzna struktura mózgu, składająca się z zamkniętych warstw. Składa się z ciał komórek nerwowych (stanowi więc część istoty szarej układu nerwowego). Ludzki neokorteks składa się z płatów czołowych, skroniowych, ciemieniowych i potylicznych. Powierzchnia kory jest silnie pofałdowana.

11. Lokalizacja

Dokładne miejsce przyłożenia elektrody EEG, np. T3 czy C4.

12. Monopolarny

Pomiar różnicy potencjałów pomiędzy elektrodami na skórze głowy (zwykle w syste-mie 10–20) a jednym wspólnym potencjałem neutralnym, na przykład uchem.

13. Neurofeedback 

Nuerofeedback, lub inaczej EEG Biofeedback, powszechnie nazywany jest terapią XXI wieku. Opiera się na funkcjonalnej i anatomicznej plastyczności układu nerwowego. Metoda ta umożliwia trening poprawiający efektywność pracy mózgu, wzmacnia kontrolę nad procesami fizjologicznymi zachodzącymi w organizmie, pomaga zrelaksować się oraz lepiej radzić sobie w trudnych sytuacjach, pobudza kreatywność, pozytywne myślenie, poprawia szybkość i efektywność uczenia się. Dzięki elektrodom umieszczonym na głowie pacjenta, trener dokonuje pomiarów aktywności poszczególnych fal mózgowych. Komputer na podstawie wyników analizy tych rejestracji dokonuje zmian na planszy stymulacyjnej, którą pacjent stara się kontrolować wyłącznie swoim umysłem (bez użycia klawiatury lub myszki). Terapeuta, na podstawie analizy wyświetlanego na monitorze jakościowego i ilościowego zapisu fal mózgowych, ustala dla pacjenta korzystne parametry treningu. Dynamika planszy stymulacyjnej motywuje pacjenta do coraz lepszego skupienia się oraz uczy koncentracji.

14. Protokół 

Zestaw parametrów oparty na planie leczenia, który określa sposób treningu neurofeedback. Obejmuje ustawienia wzmacniania i hamowania, pasma częstotliwości, kryteria decyzyjne, sygnały sprzężenia zwrotnego, korekty progów i punkty decyzyjne w treningu.

15. System 10-20 

System lokalizacji pozycji (miejsc) na skórze głowy do standardowego zapisu EEG. Oparty jest na 10% i 20% podziale odległości w poprzek głowy, stąd nazwa. Standardowe mapy i opisy miejsc są dostępne bezpłatnie.

16. Wzmacniacz różnicowy

Wzmacniacz elektroniczny, który mierzy różnicę potencjałów między dwoma lokalizacjami elektrod.